سالما، اولین رژیم هوشمند در ایران

۲ مطلب با کلمه‌ی کلیدی «یائسگی» ثبت شده است

چرا برخی از زنان در دوران یائسگی وزن اضافه می کنند؟

                                                        

افزایش وزن در یائسگی بسیار شایع است.
عوامل بسیاری وجود دارد، از جمله:

  • هورمون ها
  • سالخوردگی
  • سبک زندگی
  • ژنتیک

با این حال، روند یائسگی در هر فرد متفاوت است. این مقاله به چرایی افزایش وزن برخی زنان در دوران یائسگی می پردازد.

چرخه زندگی باروری زنان
 

چهار دوره تغییرات هورمونی در طول زندگی یک زن وجود دارد. این شامل:

  • قبل از یائسگی
  • نزدیک به یائسگی
  • یائسگی(منوپوز)
  • بعد از یائسگی

 

قبل از یائسگی

قبل از یائسگی اصطلاحی برای زندگی باروری یک زن است. با اولین قاعدگی شروع و با آخرین دوره پایان می یابد. این مرحله تقریباً ۳۰-۴۰ سال طول می کشد.

 

 نزدیک یائسگی
 در این مدت، سطح استروژن نامنظم شده و سطح پروژسترون کاهش می یابد. یک زن ممکن است در هر زمان و از اواسط دهه ۳۰ تا اوایل ۵۰ سالگی دوره یائسگی را شروع کند، اما این انتقال به طور معمول در ۴۰ سالگی او اتفاق می افتد و ۴ تا ۱۱ سال طول می کشد.

علائم این دوره عبارتند از:
گرگرفتگی و عدم تحمل گرما
اختلالات خواب
تغییر چرخه قاعدگی
سردرد
تغییرات خلقی، مانند تحریک پذیری سریع و عصبی شدن
افسردگی
اضطراب
افزایش وزن

 

 یائسگی(منوپوز)
یائسگی به طور رسمی زمانی اتفاق می افتد که زنی به مدت ۱۲ ماه قاعدگی نداشته باشد. میانگین سن یائسگی 51 سال است.
بسیاری از خانم ها در دوران یائسگی بدترین علائم خود را تجربه می کنند، اما برخی دیگر متوجه می شوند که علائم آنها در یکی دو سال اول یائسگی شدت می یابد.

 

 بعد یائسگی
یائسگی بلافاصله پس از گذراندن ۱۲ ماهگی زن بدون پریود آغاز می شود.با این حال، برخی تغییرات هورمونی و جسمی وجود دارد که ممکن است پس از یائسگی نیز ادامه یابد.

 

چگونه تغییرات هورمون ها بر متابولیسم تأثیر می گذارد؟
در طول یائسگی، سطح پروژسترون به آرامی و به طور پیوسته کاهش می یابد، در حالی که سطح استروژن تغییرات بیشتری دارد.
در اوایل دوره یائسگی، تخمدان ها غالباً مقادیر بسیار بالای استروژن تولید می کنند. این به دلیل اختلال در سیگنال های بازخورد بین تخمدان، هیپوتالاموس و غده هیپوفیز است .
بعداً در دوره یائسگی، وقتی سیکل های قاعدگی نامنظم می شوند، تخمدان ها استروژن بسیار کمی تولید می کنند. در دوران یائسگی حتی کمتر تولید می کنند.
برخی مطالعات نشان می دهد که سطح بالای استروژن ممکن است باعث افزایش چربی شود. دلیل این امر آنست که سطح بالای استروژن با افزایش وزن و افزایش چربی بدن در طی سالهای تولید مثل ارتباط دارد.

از زمان بلوغ تا قبل از یائسگی، بدن زنان تمایل دارند چربی را در لگن و ران خود به عنوان چربی زیر جلدی ذخیره کنند. اگرچه از دست دادن آن سخت است، این نوع چربی خطر بیماری را خیلی زیاد نمی کند.
با این حال، در دوران یائسگی، سطح پایین استروژن باعث ذخیره چربی در ناحیه شکم به عنوان چربی احشایی می شود که با مقاومت به انسولین، دیابت نوع ۲، بیماری قلبی و سایر مشکلات سلامتی مرتبط است.

 

 تغییر وزن در دوره یائسگی
تخمین زده می شود که زنان در طی انتقال یائسگی حدود ۱-۲ کیلوگرم وزن اضافه می کنند.
با این حال، برخی وزن بیشتری می گیرند. به نظر می رسد این امر مخصوصاً در مورد زنانی که از قبل اضافه وزن یا چاقی دارند، صادق است. افزایش وزن نیز ممکن است به عنوان بخشی از پیری، صرف نظر از تغییرات هورمون، رخ دهد.
محققان تغییرات و وزن و هورمون ها را در زنان در سنین ۴۲ تا ۵۰ سال طی یک دوره ۳ ساله بررسی کردند.
هیچ تفاوتی در افزایش وزن متوسط بین کسانی که به چرخه طبیعی خود ادامه می دهند و کسانی که یائسگی دارند وارد نشده است. مطالعه سلامت زنان در سراسر کشور (SWAN) یک مطالعه مشاهده ای بزرگ است که زنان میانسال را در طول دوره یائسگی دنبال کرده است.
در طول مطالعه، زنان چربی شکم پیدا کردند و توده عضلانی خود را از دست دادند.

یکی دیگر از عوامل موثر در افزایش وزن در دوره یائسگی ممکن است افزایش اشتها و کالری دریافتی باشد که در پاسخ به تغییرات هورمونی اتفاق می افتد.
در یک مطالعه، مشخص شد که سطح هورمون گرسنگی ، "گرلین" ، در میان زنان یائسه در مقایسه با زنان قبل از یائسگی به طور قابل توجهی بالاتر است. سطح پایین استروژن در مراحل آخر یائسگی همچنین ممکن است عملکرد لپتین و نوروپپتید Y ، هورمون هایی را کنترل کند که سیری و اشتها را کنترل می کنند. بنابراین، زنان در اواخر دوره یائسگی که سطح استروژن کمی دارند، ممکن است به سمت دریافت کالری بیشتر سوق داده شوند. اثرات پروژسترون بر وزن در دوران یائسگی به اندازه کافی مطالعه نشده است.
با این حال، برخی از محققان معتقدند که ترکیب استروژن کم و پروژسترون می تواند خطر چاقی را بیشتر کند.

 

تغییر وزن در دوران یائسگی و بعد از آن
با ورود به یائسگی، ممکن است تغییرات هورمونی و افزایش وزن ادامه یابد. مطالعه ای بر روی بیش از ۱۹۰۰ زن نشان داد که کسانی که زودتر از میانگین سنی ۵۱ سالگی یائسه می شوند چربی بدن کمتری دارند.
علاوه بر این، چندین فاکتور دیگر نیز وجود دارد که ممکن است در افزایش وزن بعد از یائسگی موثر باشد.
زنان یائسه معمولاً فعالیت کمتری نسبت به جوانی دارند که این باعث کاهش مصرف انرژی و از بین رفتن توده عضلانی می شود.همچنین در زنان یائسه سطح انسولین ناشتا و مقاومت به انسولین بالاتر است که باعث افزایش وزن و افزایش خطر بیماری قلبی می شود .
اگرچه استفاده از آن بحث برانگیز است، اما درمان جایگزینی هورمون تأثیر در کاهش چربی شکم و بهبود حساسیت به انسولین در دوران یائسگی و بعد از آن را نشان داده است.
بخاطر داشته باشید که میانگین های یافت شده در مطالعات برای همه خانمها صدق نمی کند. این بین افراد متفاوت است.

 

چگونه می توان از افزایش وزن در دوران یائسگی جلوگیری کرد؟
در اینجا چند کار وجود دارد که می توانید برای جلوگیری از افزایش وزن در دوران یائسگی انجام دهید:


کاهش کربوهیدرات ها: برای کاهش افزایش چربی شکم، که باعث مشکلات متابولیکی می شود، از کربوهیدرات ها کم کنید.
فیبر اضافه کنید: یک رژیم غذایی با فیبر بالا که شامل دانه های کتان است بخورید، که ممکن است حساسیت به انسولین را بهبود بخشد.
تمرین کنید: برای بهبود ترکیب بدن، افزایش قدرت و ایجاد و حفظ عضله، در تمرینات قدرتی شرکت کنید.
استراحت و آرامش: سعی کنید قبل از خواب آرام باشید و خواب کافی داشته باشید تا هورمون ها و اشتهای شما به خوبی کنترل شود.
اگر این مراحل را دنبال کنید، حتی ممکن است در این مدت وزن کم کنید.

 

سخن آخر
یائسگی چه از نظر جسمی و چه از نظر احساسی می تواند چالش برانگیز باشد.
با این حال، داشتن یک رژیم غذایی مغذی و ورزش و استراحت کافی می تواند از افزایش وزن جلوگیری کرده و خطر بیماری را کاهش دهد.
اگرچه ممکن است سازگاری با فرایندهایی که در بدن شما اتفاق می افتد مدتی طول بکشد، سعی کنید تمام تلاش خود را بکنید تا این تغییرات را که به طور حتم با افزایش سن اتفاق می افتد، بپذیرید.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه جامی

ورزش های خطرزا برای زانو

ورزش‌های قاتل زانو:

از مهم‌ترین ورزش‌های آسیب‌زا برای زانو می‌توان به ورزش‌های جهشی که ورزشکار با تمام وزن ناگهان روی مفصل فشار وارد می‌کند (والیبال، بسکتبال، فوتبال، کلیه ورزش‌های رزمی و کشتی) اشاره کرد.

 

از سوی دیگر، حرکت‌ هایی که در وضعیت خم مفصل، ورزشکار را وادار به چرخش می‌کند باعث آسیب مستقیم به مینیسک و رباط صلیبی می‌شود و گاهی برای همیشه ورزشکار را از ورزش حرفه‌ای دور می‌کند. بنابراین تقویت درست عضلات زیر نظر یک متخصص فیزیوتراپی می‌تواند از بسیاری ازاین آسیب‌ ها جلوگیری کند.

  

هنگام سرماخوردگی ورزش نکنید:

اگر آنفلوآنزا (سرماخوردگی همراه با تب و عفونت) دارید با ورزش خطر بیماری و عوارض جدی آن را زیاد می‌کنید. در طول ورزش جریان خون در قلب حدود پنج مرتبه بیشتر از مواقع عادی است. عامل بیماری آنفلوآنزا می‌تواند روی قلب شما متمرکزشده و سبب التهاب در بافت قلب شود. فعالیت فیزیکی در زمان ابتلا به سرما خوردگی ضرر یا فایده‌ای ندارد، اما ورزش همراه با آنفلوآنزا می‌تواند آسیب جدی به سلامت تان وارد کند.

 

ورزش برای خانم‌ها بویژه پس از یائسگی:

خانم‌ها بعد از 50 سالگی با چند خطر مواجه هستند از جمله کاهش تحرک و افزایش وزن، کاهش سطح استروژن در بدن به دلایلی مثل یائسگی زودرس که هر دوی اینها می‌تواند روند تخریب سطوح مفصلی را سرعت ببخشد.

 

با این تفاسیر، مشاوره با یک متخصص غدد و کمک گرفتن از یک فیزیوتراپیست برای انتخاب ورزش مناسب و تمرینات آب‌درمانی بهترین انتخاب در این سن است. فراموش نکنید بهترین راه‌ حل برای جلوگیری از به تعویق انداختن عوارض کهولت سن، ورزش کردن اصولی و درست است.

 

ورزش، آرتروز می‌آورد؟! 

آرتروز پدیده‌ای است که با روند افزایش سن در همه افراد ایجاد می‌شود و علائمی چون التهاب و تورم و کاهش فضای مفصلی به همراه دارد. ولی این خوردگی و التهاب سطوح مفصلی در ورزش‌هایی که تمام وزن روی مفاصل قرار دارد زودتر اتفاق می‌افتد،بخصوص در ورزش‌هایی مثل وزنه‌برداری و کشتی که این نیروی خارجی بیشتر است.برای کاهش این نوع آسیب، کفش مناسب و سطح زمین تمرینی حرف اول را می‌زند. چون باعث کاهش عکس‌العمل سطح به سمت مفاصل می‌شود.

 

برای پیشگیری از آسیب زانو اصولی ورزش کنید:

گرچه اصول درست تمرین کردن در هر رشته ورزشی و به طور اختصاصی برای هر مفصل متفاوت است ولی اصولی همچون درست گرم کردن با افزایش انعطاف‌پذیری عضلات و تاندون ها، درست سرد کردن با کاهش تجمع اسید لاکتیک در عضلات، کفش و زمین مناسب با کاهش نیروی عکس‌ العمل سطح و در نهایت مربی، بدنساز و فیزیوتراپیست کارکشته و متخصص برای هر رشته ورزشی نقش موثری در کاهش عوارض ورزش حرفه‌ای روی مفاصل، بخصوص آرتروز زودرس دارد.

 

وقتی ورزش بلای جان مفاصل می‌شود:

از مهم‌ترین دلایل آسیب‌های ورزشی در بدن بویژه در زانوها می‌توان به عدم رعایت درست گرم و سرد کردن بدن اشاره کرد. اما مهم‌تر از این دو موضوع نباید از تاثیرات ورزش در زمین نامناسب و با وسایل ورزشی غیر‌حرفه‌ای (کفش نامناسب و...) و نیز عدم استفاده از مربی با‌تجربه غافل شد .

 

عشق فوتبال‌ها مراقب باشند!

پسر بچه‌ها نه تنها در کشور ما بلکه در بسیاری از کشورهای دنیا از کودکی و نوجوانی به ورزش فوتبال علاقه زیادی دارند‌. تا جایی که حتی داخل خانه، حیاط مدرسه، پارک‌ها و نیز باشگاه‌های ورزشی همیشه تعدادی پسربچه عاشق فوتبال بسیار جوان و با انگیزه را می‌بینیم که دوست دارند در هر فرصتی پا به توپ باشند!

 

اما نکته مهم این‌است که آسیب در ورزش فوتبال بویژه به‌دنبال استفاده از چمن مصنوعی نامناسب بسیار شایع است.گرچه با پیشرفت فناوری زمین‌های چمن مصنوعی بهتری به بازار عرضه شده، ولی کماکان احتمال آسیب در این زمین‌ها به دلیل افزایش نیروی عکس‌العمل سطح بسیار بالاست.

 

به همین دلیل توصیه اکید فیزیوتراپیست‌ها به همه نوجوانان علاقه‌مند به فوتبال، گرم کردن و سرد کردن اصولی، استفاده از کفش و زمین مناسب و بهره جستن از مربیان متخصص است. گرچه توصیه می‌شود پس از هر آسیب ورزشی با یک فیزیوتراپیست مشورت کنند و از خود درمانی و مراجعه به افراد بی تخصص بپرهیزند.

زانو یکی از مفاصلی است که احتمال آسیب دیدن آن در بین ورزشکاران زیاد است. ورزشکارانی که مشکل زانو دارند باید موارد خاصی را به هنگام ورزش رعایت کنند.
 
به‌ گزارش lequipe، ورزشکارانی که مشکل زانو دارند باید نکات خاصی را به هنگام ورزش رعایت کنند و حتی در انتخاب ورزشی که انجام می‌دهند محتاط باشند. نکات زیر می‌تواند قابل توجه باشد:
 
1. به درد طولانی مدت توجه کنید: 
زمانی که زانو مرتب درد می‌کند باید به این درد توجه کرد و شدت فعالیت ورزشی را کاهش داد.
 
2. مراجعه به پزشک: 
افرادی که مشکل جدی زانو دارند باید به پزشک مراجعه کنند و باعکسبرداری MRI مشکل زانو را مشخص کنند. پزشک می‌تواند توصیه‌ های لازم را درباره فعالیت ورزشی که این افراد می‌توانند انجام دهند را ارائه دهد.
 
3. فعالیت‌های ورزشی که نباید با زانو درد انجام داد: 
فعالیت‌ های ورزشی شدید نباید با زانو درد انجام شوند. ورزش‌ هایی همچون دویدن یا پیاده روی شدید، تنیس، راگبی، زومبا و بوکس را کنار بگذارید. به جای این روش‌ ها ورزش‌ های با شدت کمتر را انتخاب کنید.
 
4. ورزش‌هایی که می‌توان با زانو درد انجام داد
ورزش‌ هایی که فشار زیادی به زانو نمی آورند. عبارتند از: شنا، یوگا، پیلاتس، دوچرخه‌سواری و بادی بالانس تمامی ورزش‌های آبی برای افرادی که درد مفاصل دارند مناسب هستند. حتی اگر می‌خواهید راه بروید این کار را در آب انجام دهید تا فشار کمتری ه زانوی شما وارد شود.

ورزش غیر اصولی و طولانی مدت به جای این که باعث تقویت سیستم ایمنی بدن شود تبدیل به عاملی مضر برای بدن به خصوص زانوها خواهد شد.
 
ورزش کردن حتی با نام خود بار مثبتی از جنس سلامت و شادابی را یدک می‌کشد تا جایی که صحبت از صدمه دیدن و عوارض منفی ناشی از ورزش غیر اصولی بسختی در کنار آن می‌گنجد، اما واقعیت آن است که 75تا 90 دقیقه فعالیت فیزیکی شدید و بدون استراحت، مانند ماراتن سرعت، ورزش را از یک روش موثر و غیر قابل انکار برای تقویت سیستم ایمنی تبدیل به عاملی آسیب زننده و مضر می‌کند.
 
 گرچه ورزش نکردن یک اشتباه و در واقع خیانت بزرگ در حق سلامت جسم و روان است، اما ورزش غیر اصولی نیز اشتباهی دیگر است که عوارض منفی آن چه بسا بزرگ‌تر و غیرقابل جبران‌ تر نیز باشد. با این‌حال خیلی‌ها نمی‌دانند ورزشی که انجام می‌دهند از محور اصول و قواعد درست خود خارج است و بدتر از آن نمی‌دانند که ورزش غیر اصولی چه آسیبی به بدنشان وارد می‌کند. 
۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
فاطمه جامی