عوامل مؤثر بر افزایش قد بعد از ۱۸ سالگی و شایعاتی که نباید باور کنید

شاید شما هم از آن دسته افرادی باشید که از قدشان ناراضی هستند. اما آیا کاری از دست‌تان برمی‌آید؟ آیا افزایش قد بعد از ۱۸ سالگی امکان‌پذیر است؟ بعضی معتقدند با رژیم غذایی مناسب و ورزش های مخصوص می‌توانید در بزرگ‌سالی هم قدتان را بلندتر کنید. در این مقاله امکان افزایش قد بعد از ۱۸ سالگی را بررسی می‌کنیم. با سالما همراه باشید.

 

- چه عواملی بر قد اثرگذار هستند؟
قبل از اینکه ببینیم آیا می‌توان در بزرگ‌سالی هم افزایش قد داشت یا خیر، ابتدا باید این نکته را در نظر بگیریم که چه عواملی بر قد اثرگذارند . اولین عاملی که به ذهن خطور می‌کند ژنتیک است، اما این همه داستان نیست.
پژوهش‌هایی که درمورد دوقلوها انجام شده نشان می‌دهد که ژنتیک تا چه اندازه بر قد اثر می‌گذارد. درکل، قد دوقلوها به‌شدت به‌هم مرتبط است، یعنی اگر یکی از دوقلوها قدبلند باشد به‌احتمال خیلی زیاد دیگری نیز قدبلند است.
برمبنای بررسی دوقلوها، می‌توان تخمین زد که ۶۰ تا ۸۰ درصد تفاوت‌های قد در افراد به ژنتیک مربوط می‌شود. ۲۰ تا ۴۰ درصد دیگر به عوامل محیطی مانند رژیم و تغذیه مرتبط است.
روند جهانی افزایش قد اهمیت تغذیه و سبک زندگی را در افزایش قد نشان می‌دهد. پژوهش بسیار دامنه‌داری که درمورد ۱۸٫۶میلیون نفر انجام شد تغییرات قدی را در سده اخیر نشان می‌دهد. این پژوهش نشان داد که در خیلی از کشورها مردم به‌طور متوسط در سال ۱۹۹۶ بلندتر از سال ۱۸۹۶ بوده‌اند. بهبود تغذیه در این کشورها می‌تواند دلیلی برای این تغییر باشد.

 

برای دانلود نرم افزار سالما اینجا کلیک کنید.

 

- افزایش قد بعد از ۱۸ سالگی برای بیشتر افراد ممکن نیست ...
خیلی از افراد حتی باوجود تغذیه خوب بعد از ۱۸ تا ۲۰سالگی افزایش قد ندارند. نمودار زیر نرخ رشد قد از تولد تا ۲۰ سالگی را نشان می‌دهد.
افزایش قد در ۱۷سالگی تقریبا متوقف می‌شود و خطوط بین ۱۸ تا ۲۰سالگی به صفر می‌رسند. استخوان‌ها، به‌خصوص صفحات رشد، دلیل متوقف‌شدن روند افزایش قد هستند. صفحات رشد استخوان قسمتی از غضروف‌های خاص در نزدیکی انتهای استخوان‌های بلند هستند.
افزایش قد با بلندشدن استخوان‌های بلند زمانی روی می‌دهد که هنوز صفحات رشد فعال یا به‌اصطلاح باز هستند. وقتی به پایان دوره بلوغ نزدیک می‌شوید، تغییرات هورمونی باعث بسته یا سخت‌شدن صفحات رشد می‌شود و درنتیجه قدکشیدن استخوان‌ها متوقف می‌شود. صفحات رشد درحدود ۱۶سالگی در زنان و در ۱۴ تا ۱۹سالگی در مردان بسته می‌شوند.

 

با اینکه رشد واقعی استخوان‌ها در بیشتر بزرگ‌سالان اتفاق نمی‌افتد، معمولا تغییرات اندکی به‌صورت روزانه روی می‌دهند. دلیل این تغییرات فشردگی اندک دیسک‌های ستون فقرات در طول روز است. فعالیت‌های روزانه بر غضروف و مایع ستون فقرات اثر می‌گذارد و در طول روز باعث کاهش اندک قد می‌شود. کاهش قد در طول روز می‌تواند تا ۱٫۵ سانتی‌متر باشد.
بعضی از پژوهش‌ها نشان داده‌اند که در دوران ابتدایی بزرگ‌سالی، افزایش ارتفاع دیسک‌ها در ستون فقرات ادامه دارد، اما اثر کلی آن بر افزایش قد بسیار اندک است.

 

برای خواندن ادامه مطلب کلیک کنید.

ورزش و حرکات خطرزا برای کمر درد و فتق دیسک کمر

تمرینات چرخشی:

فتق دیسک معمولاً در پایین کمر روی می‌ دهد یا در بخش پایینی ستون فقرات درست بالای لگن، به همین علت، حرکت‌ های چرخشی نه تنها دیسک شما را تشدید می‌کنند بلکه ممکن است خودشان باعث بروز فتق دیسک شوند. ورزش‌ هایی که لازم است در آنها کمر خود را بچرخانید، مانند تمرینات شکم با توپ طبی یا «کتل‌بل » و یا حتی برخی از حرکات یوگا، می‌توانند برای «هرنی دیسک» ، بسیار مضر باشند.

تمرین با دستگاه پرس پا:

پرس پا، دستگاهی است که به وزنه‌ هایی متصل بوده و ورزشکار، به صورت دراز کشیده، به وزنه‌ ها به طرف بالا یا به طرف بیرون فشار وارد می‌کند. پرس پا نه تنها اوضاع را بدتر می‌کند، بلکه می‌تواند موجب بیرون زدگی یا فتق دیسک کمر شود.

به طور کلی، اسکوات با رِنج متوسط که باسن‌ تان فقط تا بالای زانوها پایین می‌آید، برای پاها بهتر است، اما تا زمانی که کمرتان قوی نشده، از انجام اسکوات‌ های عمیق و نزدیک به سطح زمین پرهیز کنید.

کشش پای صاف (کشش عضله همسترینگ):

حرکت‌ هایی که در آنها پاها مستقیم کشیده می‌شوند، نسبت به حرکاتی که پاها خمیده هستند، فشار بیشتری به ستون فقرات وارد می کنند. تا زمانی که عضلات پشت و کمرتان تقویت نشده‌اند، از انجام تمرین‌هایی که دراز کشیده و پاها صاف کشیده می‌شوند یا دراز و نشست با پاهای صاف خودداری کنید. ضمناً حرکت بالا آمدن و لمس انگشتان پا، با پاهای صاف و کشیده نیز می‌تواند به کمرتان آسیب وارد کند.

بلند کردن وزنه:

خم شدن برای برداشتن هالتر و سپس برگرداندن آن سرجای خود  به ستون فقرات شوک وارد کند. بالا آوردن وزنه در حالت درازکش هم می‌تواند درد ایجاد کند. اگر مجبورید تمرینات بدنسازی را انجام دهید، از خم شدن به جلو و بلند کردن وزنه، اجتناب کنید.

هنگام انجام تمرینات بدنسازی، حرکات آرام و کنترل شده داشته باشید. قبل از انجام تمرینات، فرم درست آن را خوب یاد بگیرید و تمرین کنید.

ددلیفت:

اگر یک کراس فیتر هستید احتمالاً از این توصیه، عصبانی و برآشفته خواهید شد، اما بهتر است آن را جدی بگیرید. یکی از رایج‌ترین مشکلات حرکتی این است که هنگام خم شدن به جلو یا بلند کردن یک وسیله، اجازه دهید پایین کمرتان، به بیرون انحنا پیدا کند. ددلیفت نیاز به یک مکانیسم کامل دارد، که حتی اگر درست هم اجرا شود، فشار زیادی به دیسک وارد خواهد کرد.

حرکت صبح به خیر هالتر:

حرکت صبح به خیر هالتر حتی اگر توسط کسی انجام شود که «هرنی دیسک کمر» ندارد هم می‌تواند مشکل‌ساز باشد.

در این حرکت، وزنه روی شانه‌ ها قرار گرفته (مانند اسکوات سنتی) و سپس باید از باسن به جلو خم شوید و اجازه دهید سینه‌تان به سمت زمین پرت شود و همزمان ستون فقرات و پاها صاف بمانند. این تمرین، دردسرساز است چون فشار بسیار زیاد به پایین کمر و لگن وارد می‌کند.

*حرکت دستگاه داخل ران (Hip Abductor):

این دستگاه می‌تواند هنگام فشردن وزنه‌ها به هم یا دور کردن‌ شان از هم، به ستون فقرات شما فشار وارد کند. اگر می‌خواهید روی پاهایتان کار کنید، خیلی بهتر است از از «الیپتیکال»، دوچرخه‌ی ثابت و یا تردمیل استفاده کنید.

دستگاه ساق پا ایستاده:

این دستگاه برای تمرین عضلات ساق است، اما وزنی که هنگام تمرین روی شانه‌های‌ تان می‌افتد، باعث فشار بسیار زیاد بر ستون فقراتتان می‌شود.

دویدن:

دیسک‌ های شما، جذب کننده‌ و تعدیل کننده‌ی فشارهایی هستند که شما به کمرتان وارد می‌کنید. وقتی شما حین دویدن، به طور مداوم فشار و ضربه به کمرتان وارد می‌کنید، میزان فشاری را که به دیسک‌های شما وارد می‌شود را هم افزایش می‌دهید.

هر چند دویدن، معمولاً موجب فتق دیسک کمر نمی‌شود اما اگر دونده، دیسک داشته باشد می‌تواند آن را بدتر کند یا موجب سایر دردهای سمپاتیک پایین کمر شود. بعد از فتق دیسک، قبل از دویدن، پیاده روی تند یا پیاده روی عادی را زیاد انجام دهید و خیلی آهسته و تدریجی به روتین دویدن‌تان برگردید. وقتی عضلات پیرامون دیسک، قوی‌تر شوند، دویدن‌تان هم آسان‌تر خواهد شد.